redakcja 
Badanie odporności na ścieranie można przeprowadzić kilkoma metodami, przy czym każda z nich ma symulować warunki zużycia betonu. Dzięki temu rzeczoznawca budowlany sprawdzi, czy zastosowana konstrukcja wytrzyma obciążenia mechaniczne. Dynamiczny rozwój budownictwa przemysłowego, hydrotechnicznego i drogowego spowodował wzrost zastosowania betonu, odpornego na ścieranie. Podpowiadamy, jak sprawdzić, czy spełnia on wymagania techniczne!
Odporność posadzek betonowych na ścieranie – czynniki
Beton pozbawiony powłoki zabezpieczającej, bądź utwardzającej, jest bezpośrednio poddany szkodliwemu działaniu warunków atmosferycznych i intensywnej eksploatacji. W konsekwencji powierzchnia szybciej się wyciera, kruszy, pęka i pyli. Dodatkowo często pojawiają się na niej nierówności. Wykonując badanie odporności na ścieranie, możemy ustalić, czy beton spełnia normę PN-EN 206.
Należy zaznaczyć, że na wspomniane parametry wpływają właściwości kruszywa, zastosowane powłoki lub utwardzacze. Rzeczoznawca budowlany przypomina, że ważny jest również rodzaj i ilość zastosowanego cementu, a także sposób wykończenia powierzchni. Im bardziej betonowa posadzka jest wytrzymała na ściskanie i rozciąganie, tym wolniej się ściera.
Badanie odporności na ścieranie metodą BCA – na czym polega
Posadzki w obiektach przemysłowych poddawane są obciążeniom statycznym i dynamicznym. Dodatkowo naraża się je na działanie czynników termicznych i chemicznych. Aby sprawdzić ich odporność na ścieranie, warto wykonać badanie metodą BCA. W tym przypadku wykorzystuje się trzy koła jezdne, które pod naciskiem 65 kg, wirują z prędkością 180 obrotów/min po okręgu o średnicy 22,5 cm. Badanie odporności na ścieranie pozwala ocenić ślad, jaki pojawił się w posadzce, po wykonaniu 2850 obrotów przez koła. Głębokość mierzy się w 8 punktach na obwodzie okręgu.
Rzeczoznawca wykorzystuje do tego mikrometr. Wynik jest średnią arytmetyczną wszystkich pomiarów, a podaje się go w milimetrach. Prezentowana metoda sprawdzi się w przypadku podkładów, wykonanych na bazie żywicy i cementu. Badanie przeprowadza się przynajmniej na 3 próbkach kwadratowych o wymiarach 50 x 50 cm i grubości minimum 5 cm. Przetestowanie jednej próbki zajmuje około 15 minut. Ekspert przypomina, że badana powierzchnia powinna być czysta i sucha. Dzięki temu wyniki będą wiarygodne.
Badanie odporności na ścieranie tarczą Boehmego – jak wygląda
Niekiedy wykonuje się badanie odporności na ścieranie z użyciem Tarczy Boehmego. Aby je przeprowadzić, przygotowuje się 6 próbek sześciennych lub prostopadłościennych, o boku około 71 mm. Należy zwrócić uwagę, żeby miały one kwadratową podstawę. Specjalista suszy próbki, dopóki nie uzyska suchej masy, następnie sprawdza ich wagę i wymiary. Zanim przystąpi on do wykonania badania, musi odpowiednio przygotować tarczę. W tym celu posypuje ją korundem (około 20 g).
Podczas kolejnego etapu ekspert umieszcza próbkę w uchwycie, dociska osiowo i poddaje 16 cyklom ścierania, z czego każdy składa się z 22 obrotów. Po zakończeniu każdego cyklu należy posprzątać tarczę, posypać proszkiem ściernym, a próbkę obrócić o 90 stopni. Na koniec porównuje się zmianę wysokości i objętości próbki. Rzeczoznawca podaje wyniki po 4-5 dniach.
Badanie pod naciskiem toczącego się koła – jak się je przeprowadza
Rzadko stosuje się badanie odporności na ścieranie pod naciskiem toczącego się koła (RWA). Wspomniana metoda znajduje zastosowanie w przypadku podkładów cementowych lub z żywicy syntetycznej. Niekiedy służy ona do oceny ścieralności posadzki, wykonanej na bazie magnezytu, asfaltu lanego lub siarczanu wapnia. Testom poddaje się próbkę o wymiarach 50 x 50 cm i grubości przynajmniej 5 cm. Specjalista kładzie próbkę na stole obrotowym, następnie obciąża ją stalowym kołem, stosując siłę nacisku 2000 N. Koło wykonuje ruch wzdłużny.
Badanie odporności na ścieranie składa się z 10 tys. cykli, a trwa ok. 24 godzin. Stół wsporczy, na którym znajduje się próbka, porusza się względem koła w dwóch prostopadłych kierunkach. Dzięki temu rzeczoznawca sprawdzi średnią głębokość ubytku, tym samym określi objętość startego materiału.
